કહે છે ને કે જીવનભર શીખતા રહેવાનું નામ જ જીન્દગી.. આ જીન્દગી ખરેખર રોજેરોજ આપણને ઘણું બધું શીખવાડી જાય છે. ક્યારેક તે પાર વગરનું, કારણ વગરનું હસાવી પણ જાયછે તો હૈયું ભરીને રડાવી પણ જાયછે.. તો ક્યારેક એક પછી એક તે એટલી બધી ઠોકરો મારતી જાય છે કે જલ્દી કળ પણ ના વળે.. આવી આ અકળ જિંદગી ના ખજાનામાં એટલા બધાં રહસ્યો ભર્યા છે કે ક્યારે શું થાય તે કોઈ જાણતું નથી. આપણે કોઈ પ્લાન બનાવતા હોઈએ પણ તેને અમલમાં મુકીએ તે પહેલાં જુદી જ ઘટના બની જાય તેવું પણ બને.. જિંદગી નો કૈક આવો જ અલગારી મિજાજ હોય છે.
પેલા હિંદી ગીત માં કહેછે તેમ.. ‘આગે ભી જાને ના તું... પીછે ભી જાને નાં તું... જો ભી હે બસ યહી એક પલ હે....”
બસ આપણે સૌએ પણ આ જ એક પળને પકડી ને જીવતાં શીખી લેવાનું છે.. જે દુખદ પળો, બનાવો અને પ્રસંગો અફર છે તેને બદલી તો નાં શકીએ પણ જીંદાદીલી થી જીવીને હળવા તો કરી જ શકીએ છીએ.! સાથે સાથે નાની નાની ખુશીઓને ગુંજે ભરતા જઈએ અને આનંદના પ્રસંગો થકી જીવવાનું બળ પણ મેળવતા રહીએ..
સમજવાનું એટલું જ કે જીવનમાં ક્યારે શું બનશે તે અગાઉથી કહી શકાતું નથી, એટલે જેટલું બને મજાથી જીવી લઈએ કેમકે ઘણુંબધું જીવવાનું બાકી રહી જાય છે ને જિંદગી ની છુટ્ટી નો બેલ વાગી જતો હોય છે... ગઈ કાલમાંથી સારતત્વ લેવાઈ જાય પછી તેનું મહત્વ નથી રહેતું વળી આવતી કાલ કોઈએ જોઈ નથી.. તેથી જ આજની ઘડી તે રળિયામણી... જો ભી હે બસ યહી એક પલ હે...
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો